بدیهی است که در آن عوالم نیز حیات و بالتبع حرکت و زمان وجود دارد، اما نه زمان مادی که از چرخش سیارات به دور خود یا یک دیگر به دست آید.

نظر دین اسلام در مورد <<زمان های موازی>> چیست و آیا در قرآن کریم در این مورد مطلبی آمده است؟

وجود زمان موازی، مستلزم وجود جهان موازی است. اگر چه سابقه ی این نظریه را از قرن ۱۹ مطرح می کنند و در دهه های اخیر و به بویژه پس از توجه به فیزیک کوآنتوم نظریات متعددی در این زمینه ارائه شده است، اما اسناد تاریخی نشان می دهد که سابقه اینگونه تخیلات حتی به هزاران سال قبل از میلاد می گردد. اما در عین حال هم چنان فقط و فقط یک نظریه <<یعنی حدس و گمان بدون هیچ پایه ی علمی>> است و حتی شواهد قابل تاملی نیز برای آن ارائه نشده است، چه رسد به دلایل متقن علمی.

البته منظور دانشمندان ماتریالیست (ماده گرا) این است که شاید جهانی شبیه به جهان مادی مشهود وجود داشته باشد و احیانا موجودانی نیز در آن زندگی مادی داشته باشند، که چنین نظریه ای هیچ گاه به اثبات نزدیک نیز نخواهد شد. چرا اولا وجود ندارد و ثانیا ابزار شناخت در جهان بینی مادی محدود به حس و کشف آن محدود به نظریه و آزمون است و برای انسان جز همین جهان مادی فعلی قابل آزمایش و تجربه نخواهد بود.

اما اگر موضوع را از دیدگاه وسیع تری مورد مطالعه قرار دهیم و سخن از <<عوالم>> دیگر با موجودات منطبق با خود به میان آوریم، به نتیجه می رسیم که وجود عوالم دیگر، نه تنها نظریه ی جدیدی نیست، بلکه اثبات شده است. عالم ماده، عالم صورت (برزخ) و عالم روح، اولین معلومات انسان راجع به عوالم گوناگون در آموزه های دینی می باشند که از آنها به عوالم <<حیات دنیوی>>، <<حیات برزخی>> و <<حیات اخروی>> نیز یاد می شود.

اگر چه قرآن کریم یک کتاب تخصصی شیمی و فیزیک نیست که در خصوص شیمی آلی یا فیزیک کوآنتوم سخن بگوید، اما از آنجا که اشارات زیربنایی به جهان شناسی، زیست شناسی، انسان شناسی ... و معاد شناسی دارد، به همه این عوالم و حتی حیات در آنها اشارات محکم و مستدلی دارد. همین که می گوییم:<<الحمد لله رب العالمین>>، یعنی می دانیم که عوالم گوناگونی وجود دارد که الله جل جلاله رب و پروردگار همه آنهاست.

بدیهی است که در آن عوالم نیز حیات و بالتبع حرکت و زمان وجود دارد، اما نه زمان مادی که از چرخش سیارات به دور خود یا یک دیگر به دست آید. چرا که خورشید و زمین و به اصطلاح چرخ فلک، مختص همین جهان مادی مشهود هستند. بلکه زمان به معنای <<تقدم و تأخر>> یا همان قبل و بعد، که معنای دیگری برای حرکت است.

لذا شاهدیم قرآن کریم از یک <<روز>> در آن زمانی که دیگر خورشید، زمین، ستاره، سیاره و کهکشانی وجود ندارد سخن به میان آورد و برای این که بشر حاضر در این جهان مادی طول روز آن زمان را درک کند، می فرماید آن یک روز برابر با ۵۰ هزار سال فعلی شماست و از موجودات عوالم دیگر چون ملائک و روح نام می برد.

<<تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فیrlm; یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسینَ أَلْفَ سَنَه>> (المعارج، ۴)

ترجمه: ملائکه و روح در روزى که مقدار آن پنجاه هزار سال است (یعنى در روز قیامت) به سوى او عروج مىrlm;کنند.